เราทุกคนรู้จักทุกข์ และก็รู้ว่าทุกข์ไม่ดี แต่มนุษย์ก็ยินดีพร้อมที่จะทุกข์ ด้วยตันหา ซึ่งคือความเกินพอดีในการกินอยู่ เกียรติยศ และความอยาก จึงยังคงต้องวนเวียนทุกข์กันต่อไป
การดำเนินชีวิตอย่างพอเพียง ที่ไม่เกินพอดีคือครรลองในการดำเนินชีวิตที่เป็นสัจธรรม คุ้นกันใช่ไหมว่าเป็นพระราชดำรัสของในหลวงที่ชี้ทางสว่างให้พวกเรามาอย่างเนิ่นนาน แยบคาย และหลักแหลม และเป็นแก้ปัญหาประเทศชาติได้อย่างแท้จริง ถ้าทุกคนมีธรรมในใจ ... ลองหยุดพิจารณาตนดูว่าเราดำเนินชีวิตอย่างเกินพอดีอยู่หรือเปล่า เพราะนั่นเป็นการเบียดเบียนสังคม ถ้าทุกคนมีความพอดี สังคมของเราก็จะอยู่อย่างสงบสุขอย่างแน่นอน ... เริ่มต้นที่ตัวเอง
ผู้มีปัญญาเท่านั้นจึงจะรู้ได้ตามความเป็นจริงเช่นนี้ ... อริยบุคคลเท่านั้นที่จะเข้าใจธรรมได้ลึกซึ้งและมีจิตเมตตาต่อสัตว์โลกได้กว้างขวางเยี่ยงนี้ ... และอริยบุคคล คือ บุคคลที่พระพุทธเจ้าตรัสว่าเป็นผู้ที่เราสมควรเคารพบูชา ในบทสวดอิติปิโสที่เราสวดกัน
... ดังนั้นพวกที่กล่าวหาในหลวง คิดให้ดี สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม และจะเป็นไปตามกรรม ... มารหรือธรรม คั่นด้วยเส้นบางๆ หากพิจารณาด้วยตามความเป็นจริง ท่านจะไม่หลงจากทางธรรมอีกต่อไป และใช้ชีวิตอย่างพอเพียงเพื่อประคับประคองตัณหาไม่ให้กำเริบจนเบียดเบียนตัวเองและสังคมอีกต่อไป ... ทุกอย่างเริ่มที่ใจของเรา ลงมือทำได้ทันทีที่เราหายใจเข้าครั้งต่อไป ... อย่าประมาท เราอาจตายในลมหายใจถัดไป แต่เรายังต้องวนเวียนอีกนานแสนนาน
